Cat’astrophes

In Cat’astrophes zijn alle spelers katten die als uiteindelijk doel hebben om een maximum aan kattenkwaad uit te spoken zonder betrapt te worden door het baasje. En als een andere kat gestraft kan worden, des te beter!

Kattenkwaad

Toen we de doos van dit spel bekeken, sprak het ons niet meteen aan. Een spel over katten, het leek ons niet echt iets omdat we geen connectie hebben met die dieren, we zijn namelijk hondenmensen. Maar we besloten onze eerste indruk te laten voor wat die was en openden de doos. Daarin ontdekten we – naast spelregels – 2 kleine spelbordjes, blokjes in verschillende kleuren, een pion, een startspelermarkeerder met afbeelding van een kat en leuk geïllustreerde kaarten met grappige teksten op zoals ‘Mens, laten we vrede sluiten, je weet toch dat ik onweerstaanbaar ben’, ‘De kerstboom is flauwgevallen! Help me de kerstballen te redden!’ of ‘Een vis? Welke vis?’. Je kan alvast niet ontkennen dat het thema ‘kattenkwaad’ in alle spelelementen aanwezig is.

Op het eerste zicht leek ons dit een spel waar veel geluk mee gemoeid is, maar na het lezen van de vlot geschreven spelregels merkten we een hogere factor taktiek op dan we aanvankelijk dachten. We startten een eerste spel om te onderzoeken of we het bij het rechte eind hadden. Gezien het slechts 30 minuten duurt konden we dit perfect tijdens de middagpauze spelen met enkele gezelschapsspelminnende collega’s.

Spelverloop

Het spel speelt als volgt:

Elke speler bepaalt welke kat hij/zij vertegenwoordigt: Minoes, Haydn, Zippy, Gus, Kitty of Daisy. Op elke kaart staat wat uitleg over de persoonlijkheid van de kat maar dat is louter informatief. Alle katten hebben dezelfde startpositie, niemand heeft een persoonlijk voordeel. De belangrijkste info op de kaart is de kleur waarmee de speler zal spelen.
De kattenkwaad pion start op vak 0 van het strafpeil. Dit zal tijdens het spel continu stijgen en zakken. Wanneer een bepaalde waarde overschreden wordt, krijgt de kat die hiervoor zorgde strafpunten indien het peil steeg, en beloningspunten indien het peil zakte. Deze worden toegekend door de pion van deze kat te verzetten op het scorespoor.
Elke speler start met 5 handkaarten. Er zijn 3 kaarttypes:
- Kattenkwaad: doen het strafpeil stijgen met een factor overeenkomend met de waarde op de kaart
- Gespin: doen het strafpeil dalen met een factor overeenkomend met de waarde op de kaart
- Geniepige streek: doen hetzelfde als kattenkwaad kaarten, maar ze worden uitgevoerd voor alle andere kaarten
Beginnend met de startspeler en vervolgens met de wijzers van de klok mee, voert elke speler exact 1 van de mogelijke acties uit
- hij/zij speelt een handkaart uit en legt deze gedekt voor zich of voor een andere speler die nog geen kaart voor zich heeft liggen
- hij/zij vult zijn/haar hand aan met 1 of 2 kaarten die van de gedekte stapel getrokken worden
Wanneer iedere speler aan de beurt is geweest, worden alle kaarten, die voor de spelers liggen, omgedraaid. Startende met de startspeler en vervolgens met de wijzers van de klok mee, wordt gekeken wie een geniepige streek kaart voor zich heeft liggen. Indien dat zo is, wordt het effect onmiddellijk uitgevoerd. Nadat deze effecten zijn uitgevoerd, worden alle andere kaarteffecten uitgevoerd, eveneens startend met de startspeler.
Vervolgens wordt de speler links van de huidige startspeler de nieuwe startspeler.
Het spel eindigt indien iemand 20 strafpunten heeft of wanneer de trekstapel op is. Degene met het minst aantal strafpunten -de braafste of de geniepigste kat dus – wint het spel.

Geluk en inschatting

Er zit een grote geluksfactor in het spel omdat je absoluut niet weet welke kaarten er voor de spelers liggen. Het enige wat je weet, is welke kaarten je in je hand hebt en dewelke je hebt geplaatst. Verder draait het om elkaar inschatten, kansberekenen en op het juiste moment de juiste kaart spelen. Bij dat laatste komt wel wat taktiek kijken.

Als je de startspeler bent en het strafpeil staat vlak onder een threshold, dan kan je er zeker van zijn dat anderen het strafpeil zullen verhogen door een kaart voor je neus te leggen die over die threshold gaat. Maar jij bent eerst aan de beurt en je kan een andere speler een geniepige streek aansmeren waardoor dat effect eerst uitgevoerd wordt. Hij of zij is dus de dupe. Maar dat betekent natuurlijk niet dat jij de dans ontspringt, je kan nog steeds een threshold overschrijden die misschien zelfs meer strafpunten oplevert.

Een andere optie is dat je voor jezelf een kattenkwaad kaart legt met een zeer lage waarde. Als niemand een geniepige streek legt, dan wordt het effect van jouw kaart eerst uitgevoerd en stel je jezelf veilig omdat de threshold net niet overschreden wordt.

En een laatste optie is natuurlijk om een gespin kaart voor jezelf te leggen – als je die hebt natuurlijk, want ze zijn schaars. Dat kan je doen om het strafpeil verder van de volgende threshold te verwijderen, maar nog beter is om ervoor te zorgen dat je er net een threshold mee overschrijdt wanneer het strafpeil zakt, zodat je op het scorespoor achteruit gaat – wat in dit spel dus een goede zaak is.

Conclusie

Cat’astrophes is een plezierig partygame dat zeer toegankelijk is voor mensen die niet vaak of minder graag spellen spelen. Het is een perfect tussendoortje en zeker geen brain burner. Het is makkelijk te spelen na een zware werkdag. Als veelspeler gaat het je waarschijnlijk minder aanspreken omdat de geluksfactor vrij hoog ligt en er weinig diepgang in het spel zit. Maar door de eenvoud kan je je alvast niet ergeren aan lange downtime door analysis paralysis 🙂