Een fleurig spel na het ontbijt

Een treurige ochtend in mei, na een onderbroken nacht. Twee weken eerder kwam er een zoontje bij in ons gezin. Die eerste weken wegen echt door op je gemoed. Om dat wat bij te sturen stelt mijn lieve echtgenoot voor om Flora te spelen, een licht spel.

Eerste indruk

De doos en het materiaal zien er in ieder geval al fleuriger uit dan de lente zelf. Een fris groen gekleurde doos en kaartjes met mooi ontworpen bloemen. Er zijn 6 soorten: Roos, Iris, Tulp, Grote Klaproos, Siererwt en Schizostylis. Het spel staat uitgelegd in een boekje van 6 blaadjes A5, lekker kort dus. Nog voor mijn koffie op is, heb ik het spel begrepen. Spelen dan maar.

Het concept is heel eenvoudig. Je hebt 4 soorten bloemen open op tafel liggen, trek je een kaart van 1 van deze 4 soorten dan kan je die aanleggen aan de reeds “groeiende” bloem. Trek je een andere kaart, dan heb je pech en is je beurt gedaan. Hoe meer bloemen je op mekaar kan stapelen, des te hoger je score, maar je kan maar een maximum van 7 bloemen halen. Eens er meer bloemen liggen, zijn ze uitgebloeid en verdwijnen ze.

Alles is aanwezig voor een goed tussendoortje. Snel opgezet, gemakkelijke regels, leuk ontworpen… Maar misschien iets te simpel voor ons. Ik kan me niet ontdoen van het gevoel dat dit spel heel veel op geluk berust en heel weinig op taktiek. Je trekt kaarten van een stapel, waar je zelf geen invloed op hebt, je eigen hand bestaat uit twee kaarten, die nooit aangevuld wordt. Het enige wat je zelf in de hand hebt is hoe groot je de bloem laat worden voordat je ze snoeit. Om de geluksfactor iets in te perken kan je wel drie extra acties kiezen gedurende het spel. Je kan kiezen uit Gieter, Hek, Hark of Snoeischaar, door één van je eigen fiches eronder te leggen.

Flora is een luchtig spel dat snel en makkelijk speelt, maar niet echt mijn ding. M’n humeur was wel opgekrikt, dus ideaal om grijze dagen weg te spelen.