Voor de liefhebbers van coöperatieve spellen is Chronicles of Avel een leuke titel die je met kinderen kan spelen, maar die ook uitdagend genoeg is voor volwassenen en die je ook nog eens solo kan spelen.

Kasteel beschermen tegen de monsters

Het spel wordt gespeeld in een aantal rondes, waarbij je eerst een aantal rondes speelt waarbij er kleine en grote monsters verschijnen op het spelbord, na een vast aantal rondes (het aantal is afhankelijk van het aantal spelers) komt dan ook het beest in het spel en vanaf dan proberen alle monsters het kasteel binnen te dringen. Dat kan je verhinderen door de monsters te doden, muren te bouwen, vallen te plaatsen en te zorgen dat er op bepaalde plaatsen geen monsters meer verschijnen.

De spelers

Ik speelde dit spel met mijn zoon van 8 jaar. Het spel is 8+ en dat lukte ook aardig. We hadden al ervaring met de Legenden van Andor: Jonge helden, waar het verhaal en het doel van dit spel ook erg op lijken, maar Chronicles of Avel is dan toch al meer voor gevorderden. Waar je bij Jonge Helden nog rustig de tijd kan nemen om wat extra beurten te spelen om veilig te blijven, zal je snel merken dat je bij Chronicles of Avel heel beperkt bent in je bewegingen én het aantal rondes ook beperkt is.

Het spel heeft enkele troeven die kinderen heel leuk vinden. Zo krijgt elke speler een spelersbord waar je een papier kan inschuiven met ofwel een mannelijk of vrouwelijk karakter naar de bovenkant, dat je dan ook nog eens zelf kan inkleuren, je kan je naam op het blad schrijven én je kan zelf een wapenschild tekenen. Dit heeft op zich geen enkele invloed op het spel, maar brengt je wel meteen in de juiste sfeer en zoals gezegd, kinderen vinden dit al meteen een hele leuke start en het geeft hen een bezigheid terwijl je het spel opzet. Ook het thema met de monsters en het verdedigen van het kasteel spreekt zowel jong als oud aan. Wat ik ook nog een voordeel vond ten opzichte van de Jonge Helden: elk karakter begint met dezelfde eigenschappen. Er hoeft dus geen discussie te zijn wie met welk karakter gaat spelen, want je bouwt je karakter pas uit tijdens het spel.

Omdat wij het spel met 2 spelers speelden, konden we er ook voor kiezen om elk met 2 karakters te spelen, waardoor we de regels voor 4 spelers moesten volgen maar ook elk 2 verschillende karakters konden aansturen die elk een ander doel hadden in het spel.

Het spelbord

Afhankelijk van het aantal spelers ziet het spelbord er een klein beetje anders uit, maar de basis is altijd hetzelfde: onderaan heb je het maanspoor met daarin het kasteel, de 3 bordtegels daarboven liggen ook vast. Alle andere bordtegels worden geschud en willekeurig geplaatst met de achterzijde naar boven. In de loop van het spel zal je deze pas gaan ontdekken en omdraaien.

Tijdens elke ronde mag elke speler 2 acties uitvoeren. Verplaatsen naar een aangrenzende tegel is 1 actie, strijden is ook een actie. Daarnaast kan je ook kiezen om een specifieke actie uit te voeren van de bordtegel waarop je staat, of om te rusten en zo 2 levens te recupereren. Aan het einde van elke ronde schuift het fiche op het maanspoor op, waarbij tijdens het eerste deel van het spel ofwel nieuwe monsters in het spel komen, ofwel elke speler 1 leven recupereert.

De karakters

Zoals gezegd start iedereen met een karakter dat even sterk is. Op je spelersbord heb je plaats om een aantal zaken te verzamelen: je karakter zelf kan uitrusting gebruiken: er is plaats voor een helm, een schild en een wapen. Je hebt ook een rugzak waarin je goud en elixirs kan verzamelen. Een leuk aspect aan deze rugzak is dat je al je voorwerpen naast elkaar moet leggen en er net zoveel voorwerpen in kunnen als er ook echt fysiek in passen. Je moet dus wat slim puzzelen en soms ook keuzes maken om iets uit je rugzak weg te doen om plaats te maken voor iets anders.

De uitrusting (helm, schild, wapen) heeft telkens 2 zijdes: de gewone zijde en een zijde die nog sterker is. Deze krijg je pas na het upgraden van die uitrusting.

Elke speler heeft 5 levens, houten hartjes die ook op je spelersbord geplaatst worden. Het spelersbord is echt wel mooi vormgegeven en wat ons betreft een sterk punt van dit spel!

Spelverloop

Tijdens het eerste deel van het spel kunnen de spelers nieuwe bordtegels gaan ontdekken, monsters verslaan en speciale acties uitvoeren op de bordtegels. Op de meeste bordtegels staat een schuilplaatssymbool voor monsters, grote of kleine. Bij het omdraaien van zo’n bordtegel verschijnt er op die plaats een willekeurig monster. Maar ook bij het verschuiven van het fiche op het maanspoor verschijnt er in de helft van de gevallen een monster op elk leeg schuilplaatssymbool. Elk monster heeft een aantal levens, een aantal dobbelstenen waarmee het strijdt en bepaalde beloningen die je krijgt als je het monster verslaat. Spelers gaan monsters verslaan om beloningen te krijgen, meestal betere uitrusting of goud. Goud kan ook weer gebruikt worden om uitrusting te kopen of te upgraden, of om extra bescherming te kopen: muren, valstrikken of maanzegels.

Muren beschermen het kasteel elk tegen 1 monster dat het kasteel probeert binnen te komen. Het monster blijft staan en de muur verdwijnt. De volgende ronde zal het monster dus wel opnieuw proberen het kasteel binnen te komen.

Valstrikken werken enkel tegen het beest en gaan eigenlijk ook gewoon een strijd aan met de dobbelstenen die op de val vermeld staan.

Maanzegels worden op een schuilplaatssymbool geplaatst, waardoor er op die plaats geen nieuwe monsters meer verschijnen.

Van zodra het fiche op het einde van het maanspoor komt, begint het tweede deel van het spel. Je speelt dit net hetzelfde als het eerste deel, maar aan het einde van elke ronde zal je geen fiche meer verschuiven op het maanspoor, in plaats daarvan verplaatst elk monster op het bord 1 tegel in de richting van het kasteel. Als er 1 monster in het kasteel binnen kan komen, verliezen de spelers het spel.

Strijden

Strijden doe je door dobbelstenen te werpen. Er zijn maar liefst 6 verschillende kleuren van dobbelstenen: 4 voor de spelers en 2 voor de monsters. Elke kleur dobbelsteen heeft zijn eigen sterktes. Spelers kunnen in het begin van het spel enkel met 2 groene dobbelstenen strijden, maar door hun uitrusting komen de andere kleuren er ook bij. Het leuke aan de strijd is dat er in 2 richtingen schade wordt uitgedeeld: de aanvaller heeft zwaarden nodig, die de verdediger kan afblokken met gebroken zwaarden, maar ook de verdediger kan schade toedienen door klauwen te rollen, die de aanvaller dan weer kan afblokken met schildjes. Elke strijd kan 3 gevechten duren (1 gevecht betekent 1 keer dobbelen), maar een speler kan na elk gevecht kiezen om de strijd te staken.

Teamwork

Chronicles of Avel is een coöperatief spel en dat betekent natuurlijk dat je moet samenwerken. In een ideaal scenario zou je alle valstrikken, muren en maanzegels kunnen plaatsen en zou elke speler een helm, wapen en schild hebben en die ook allemaal kunnen upgraden. Helaas zal je snel merken dat dit niet lukt, je komt elke keer weer tijd tekort en moet dus keuzes maken. Spelers mogen ook uitrusting aan elkaar doorgeven als ze op dezelfde tegel staan, waardoor je kan kiezen om 1 speler meteen heel sterk te maken zodat die de sterkste monsters kan verslaan, terwijl de andere spelers goud verzamelen om valstrikken, muren en maanzegels te kopen. Maar door de beperkte bewegingsvrijheid (je hebt maar 2 acties per ronde) zal je ook moeten kiezen waar iedereen wilt staan als het beest verschijnt en alle monsters plots naar het kasteel beginnen te komen.

Conclusie

Na de Jonge helden van Andor was Chronicles of Avel een echte stap vooruit voor onze kinderen. Dit is een bordspel met veel verschillende onderdelen waar je even je tijd voor moet nemen om het te spelen, maar dat enkele grote troeven in huis heeft om kinderen aan te spreken, zonder dat het te kinderachtig wordt voor volwassenen.

Alles is heel mooi vormgegeven, de spelersborden zijn vernuftig opgebouwd en het spel is erg modulair waardoor elk spelletje anders wordt. Er zijn enkele factoren die de moeilijkheidsgraad kunnen beïnvloeden, waardoor je zelf ook nog eens kan kiezen hoe groot de uitdaging is.

Chronicles of Avel zal zeker nog op tafel komen bij ons en het zou me ook niet verbazen dat mijn zoon dit af en toe ook al solo zou gaan spelen.