Muse is een toegankelijk partygame waarbij je als team op basis van de aanwijzing van je “muze” de juiste kaart probeert te kiezen. Omdat de muze de te kiezen kaart en een inspiratiekaart van een ander team krijgt, is dat nooit eenvoudig. De inspiratiekaart geeft aan hoe de muze zijn aanwijzing mag geven. De kaarten zijn met veel oog voor detail geïllustreerd. Een ideaal spel voor grote groepen.
Eerste indruk
Wat als eerste opvalt als de doos van Muse geopend wordt, zijn de grote kaarten – meesterwerkkaarten genaamd – met zeer mooie illustraties. Deze zijn van de hand van verschillende illustrators met elk hun eigen stijl, maar als bij wonder passen ze perfect bij elkaar. De ene illustratie is fotorealistisch met een focus-effect waarbij de voorgrond scherp is en de achtergrond wazig, de andere meer detaillistisch en kleurrijk en nog een andere in een eerder donkere stijl. Elke kaart is een meesterwerk op zich! Dit doet onmiddellijk aan Dixit denken, wat een mooi compliment is.
Naast deze grote kaarten zitten er ook kleinere kaarten in de doos met daarop bepaalde aanwijzingen. Dit zijn de zogeheten inspiratiekaarten. Deze zijn bewust cleaner en in een zelfde stijl en kleurenschema gehouden.
Spelverloop
Hoewel op de doos staat dat het spel van 2 tot 12 spelers gespeeld kan worden, wordt er in de regels een onderscheid gemaakt tussen een spel met 2 of 3 spelers en één met 4 tot 12 spelers.
We beginnen met de standaardregels, dewelke gelden voor 4 tot 12 spelers. De spelers worden verdeeld in 2 of 3 teams, idealiter van dezelfde grootte, maar dat is niet noodzakelijk. Elke ronde moet één team de juiste kaart kiezen uit 6 meesterwerkkaarten die op tafel worden gelegd. Dit team duidt een muse aan. Deze persoon – en enkel deze persoon – krijgt van het volgende team de te raden kaart te zien, alsook een inspiratiekaart waarop staat op welke manier hij/zij zijn/haar teamleden deze kaart moet laten raden. Enkele mogelijke aanwijzingen zijn: ‘noem een woord van exact 4 letters’, ‘maak een handgebaar’ of ‘vernoem een non-fictieve etenswaar’. Als het radende team de juiste kaart vindt, krijgt het deze kaart, zo niet, krijgt het opdrachtgevende team de kaart. Het eerste team dat 5 kaarten heeft verzameld wint het spel.
Het feit dat het andere team zowel de te raden kaart als de aanwijzing mag bepalen, zorgt voor een leuk effect omdat je de muse uiteraard een zo moeilijk mogelijke opdracht wil voorschotelen.
In de variant met 2 of 3 spelers wordt er niet in teams gespeeld, maar coöperatief. Logisch, omdat je onmogelijk een muse én een rader in hetzelfde team kan hebben als dat slechts uit 1 persoon bestaat. In deze variant probeert één speler 1 van de 6 meesterwerkkaarten te laten raden door de andere(n) op basis van een bepaalde aanwijzing, aangegeven door de inspiratiekaart. Van zodra er 5 kaarten correct geraden werden, is het spel gewonnen. Wordt er echter eerder 3 maal de verkeerde kaart gekozen, is het spel verloren.
Ik kan me niet van de indruk ontdoen dat deze variant er achteraf is bijgekomen om ook 2 of 3 spelers aan te kunnen spreken. Ik heb het spel aanvankelijk met 3 gespeeld en was toen niet echt onder de indruk. Toen ik het vervolgens met 5 speelde, was ik wel gewonnen voor het concept.
Herspeelbaarheid
Er zijn 84 grote meesterwerkkaarten en 32 inspiratiekaarten in de doos aanwezig, wat heel wat combinaties oplevert. Dit maakt het spel herspeelbaar tot op zekere hoogte. Als je het al vaak gespeeld hebt met dezelfde groep zal je nood hebben aan nieuwe meesterwerkkaarten. Ik ben er van overtuigd dat dit probleem opgelost zal worden met uitbreidingen vol prachtige nieuwe kaarten, net zoals Dixit dit doet.
Conclusie
Je kan Muse best omschrijven als een gebalanceerde mix tussen Dixit en Time’s Up. Dixit vanwege de mooie illustraties en het raden van kaarten, Time’s Up vanwege het laten raden op een bepaalde manier.
Het is een zeer toegankelijk partygame voor grotere groepen dat perfect zijn plaatsje in het rijtje der goede partygames heeft weten te vinden en een garantie biedt op leuke en humoristische avonden. Al is dat laatste zeer sterk afhankelijk van de groep natuurlijk :-).
Voor mijn part had het minimum aantal spelers gerust 4 mogen zijn, de variant voor 2 of 3 spelers voelt wat geforceerd aan.
Voor veelspelers is het minder weggelegd omdat het hen niet voldoende diepgang zal verschaffen. Maar het kan wel ideaal zijn als tussendoortje tussen 2 zware spellen in.
Gezelschapsspel.blog 