Carson City was het eerste spel dat ik speelde op de maandelijkse boardgame eve’s van AE, mijn werkgever. Ondertussen zo’n 8 jaar geleden. Toen ik recent Carson City – The Card Game op tafel legde, bekroop me meteen een gevoel van nostalgie. Laat ons even verder kijken in hoeverre het kaartspel zich verhoudt tot het bordspel, hoe het eruit ziet, hoe het speelt en wat ik ervan vond.

Carson City, Nevada – the Far West

Carson City is de hoofdstad van de Amerikaanse staat Nevada en wordt voor verschillende doeleinden beschouwd als equivalent aan een county. De stad is gesticht in 1851 in de tijd dat de mijnbouw in Nevada floreerde. Ze omvat niet enkel een stadskern, maar ook het gebergte ten oosten en ten westen ervan.

Met bovenstaand uittreksel van Wikipedia is het thema van het spel meteen duidelijk. Cowboys claimen land, zetten gebouwen en huizen op en leggen wegen aan. Ze zijn niet te beroerd om te duelleren wanneer hetzelfde actieveld of landgoed door anderen wordt geclaimd.

In tegenstelling tot het bordspel worden er in het kaartspel geen cowboys ingezet of rechtstreeks geduelleerd. Het duelleren is vervangen door een biedsysteem. Dat gaat als volgt in zijn werk:

1. Iedere speler heeft 9 biedkaarten ter beschikking die hij/zij elk slechts 1x per fase kan gebruiken.
2. Iedereen kiest tegelijkertijd 1 biedkaart uit de hand, legt deze gedekt af en draait deze vervolgens om.
3. De speler met het hoogste bod mag als eerste kiezen uit 1 personagekaart en 4 terreinkaarten die open op tafel liggen.
4. Indien meerdere spelers hetzelfde bod uitbrachten, is het symbool van de speler in kwestie doorslaggevend. Elke ronde bepaalt de achterzijde van de bovenste kaart van de personagetrekstapel – waarop alle symbolen staan afgebeeld – in welke volgorde een gelijke stand wordt afgehandeld.
5. Indien een speler de personagekaart heeft gekozen, legt hij/zij deze voor zich neer en kan hij/zij later in het spel gebruikmaken van de speciale eigenschap van dit personage. Daarover verderop meer.
6. Indien een speler een terreinkaart heeft gekozen, mag hij/zij deze aanleggen aan zijn/haar stad, aangrenzend aan een andere terreinkaart (tenzij het de eerste is). Een terreinkaart bestaat steeds uit 2×2 kavels. Een stad bestaat uit maximaal 8×8 kavels.

Elke speler heeft 11 biedkaarten maar gebruikt er steeds 9. In het basisspel worden de waardes 1 tem 9 gebruikt, maar je kan zelf variëren en de waardes 2 tem 10 of 3 tem 11 gebruiken. Het spel is speelbaar van 1 tot 6 spelers en verloopt in 2 fases van 9 rondes – 1 per biedkaart – waarin andere personages en kavels beschikbaar zijn. Het spel moet steeds met minstens 4 spelers gespeeld worden. Indien er minder dan 4 spelers zijn, worden er zoveel virtuele spelers toegevoegd tot er 4 spelers in totaal zijn.

Stad uitbouwen en punten scoren

Het uiteindelijke doel van het spel is de meeste punten behalen op het einde van fase 2. Dat doe je voornamelijk door een zo waardevol mogelijke stad te bouwen mbv de terreinkaarten die je doorheen het spel hebt verworven. Er zijn heel wat verschillende terreinkaarten met elk hun unieke scoormogelijkheden.

Sommige terreinkaarten bevatten geen gebouwen maar lege ruimtes, bergen of huizen. Deze leveren niet rechtstreeks punten op, dat gebeurt enkel aan de hand van bepaalde gebouwen in de stad. Sommige gebouwen – een mijn, range, saloon, general store en stadhuis – leveren punten obv wat er op aangrenzende kavels staat (of niet staat in geval van lege ruimte) terwijl andere – een smidse, kerk en stadhuis – punten opleveren per gebouw van een bepaald type eender waar in je stad. En nog andere gebouwen – drugstore en bank – leveren punten op voor beiden. Er zijn echter ook – meestal vrij sterke – terreinkaarten met outlaws die als nadeel hebben dat ze je 6 punten kosten, tenzij je minstens één gevangenis in je stad bezit. Dat klinkt in de oren als combo, combo, combo! Bovendien zijn niet alle gebouwen even talrijk aanwezig en zal er bijgevolg een strijd plaatsvinden om de schaarse maar waardevolle gebouwen.

Een stad van 8×8 kavels is vrij beperkt in oppervlak. Een korte rekensom maakt duidelijk dat er plaats is voor 16 oftewel 4×4 terreinkaarten. Je kan terreinkaarten echter ook (volledig of deels) op elkaar leggen. Je mag eender welke kavel op een lege kavel leggen, maar op een niet-lege kavel mag je enkel eentje met hetzelfde gebouw (of berg of huis) leggen ofwel een gebouw van hetzelfde type met een hogere waarde. Bvb saloon op lege ruimte, mijn op mijn, huis op huis, herenhuis op huis,… Dat geeft een leuke extra dimensie aan het uitbouwen van je stad.

Bovendien kunnen personagekaarten ervoor zorgen dat je bijkomende punten of voordelen ontvangt en je een bepaalde strategie extra kan laten renderen. De voordelen zijn zeer uiteenlopend wat de deur openzet voor extra variatie en mogelijkheden.

• Extra punten via terreinkaarten: banken scoren normaal enkel punten per aangrenzend huis, maar als je de bankier bezit scoort elke bank zelf ook nog eens extra punten. De zangeres scoort zoveel punten als je hoogst scorende saloon, de kolonist beloont de lege kavels naast ranches met een extra punt, de cowboy levert punten op per ranch, de sheriff beloont je per gebouwde gevangenis en doet de kost van outlaws teniet
• Extra punten via personagekaarten: de begrafenisondernemer en uitgever leveren geen punten op op basis van terreinkaarten maar op basis van andere personagekaarten in je bezit.
• Speciale voordelen: de kapitein levert op zich al punten op maar is vooral interessant omdat hij je stad kan vergroten tot 8×9 kavels. De indiaan levert punten op per kavel waar geen terreinkaart op ligt, de wapensmid verhoogt de waarde van een gekozen biedkaart, de advocaat laat je als eerste een kaart kiezen, de chinese arbeider laat je 2 kaarten ipv 1 kiezen, de veilingmeester stelt je in staat terreinkaarten te verkopen en genereert punten bij verkoop, …

De virtuele spelers spelen net iets anders dan de menselijke spelers. Zij kiezen in hun beurt steeds de kaart met de hoogste waarde (= getal in het midden van de kaart). Indien er meerdere kaarten zijn met dezelfde waarde, wordt diegene het dichtst bij de trekstapel gekozen. De score van de virtuele spelers wordt ook anders bepaald: ze is gelijk aan de som van de waardes van alle kaarten in deze speler’s bezit.

Je moet je – in een spel met minder dan 4 – dus niet enkel focussen op de waarde van je kavel en dat van je fysieke tegenstanders maar ook voorkomen dat de virtuele spelers niet al te veel kaarten met hoge waarde binnenrijven. Leuk element dat het spel steeds uitdagend maakt!

Er zijn verschillende manieren om punten te scoren op je kavel, verschillende combo’s te maken en voldoende personages beschikbaar om dat puntenaantal te verhogen of andere invloed op het spel uit te oefenen. Door de willekeurige volgorde waarmee die op tafel komen, gecombineerd met het biedaspect dat elke keer anders uitpakt ligt de herspeelbaarheid van dit spel meer dan voldoende hoog.

Conclusie

Carson City – The Card Game komt bij ons vaak op tafel omdat het zeer toegankelijk is: geen zware regels door te worstelen en geen te complexe mechanics. De setup kan snel gebeuren en de speelduur is beperkt: op +/- 40min is hij gespeeld. Daarbij is er toch voldoende diepgang en nood aan strategische keuzes zoals ‘kies ik 1 van de terreinen of een personage?’, ‘welk terrein ga ik kiezen?’ of ‘ga ik hoog bieden of doe ik een berekende gok dat de anderen geen interesse hebben in deze kaarten en zet ik laag in?’.
Zeer leuk spel. Warm aanbevolen!